Een hemelse Hemelvaarttocht naar D’over-kant

Jaargang 2017 van mijn jaarlijkse Genosea oversteek naar Engeland was dit jaar zowel een hemelse tocht alsook een ‘gelukkige’. Op de heenweg naar Dover met weinig wind en ruim 26 uur varen hadden we ‘s nachts het geluk van een kraakheldere hemel. Dankzij de duisternis op zee zagen we niet alleen vele heldere sterren maar ook de waanzinnig vele sterren-nevelslierten, nagenog hemelbedekkend. Ontelbaar veel. Alsof God met gulle hand heel fijne oplichtende confetti gestrooid had. Hij had duidelijk iets te vieren.

Ook als schipper had ik een beetje geluk. Na d’overtocht bleek er in de haven van Dover enkel plaats in het Granville Dock. Ik kende de haven van een eerdere tocht, maar toen lagen we in het Tidal Dock. Dat blijft open. Het Granville Dock niet. Daar worden de sluisdeuren een paar uur voor laag water gesloten om genoeg water binnen te houden, had ik even gemist. Maar gelukkig kwam ik aan onze steiger een ex-boot van Channel Sailing tegen en maakte ik even een praatje met de schipper. Gelukkig maar, want hij vertelde dat hij de volgende ochtend na 11 uur wilde vertrekken ‘als de sluisdeuren weer open gingen’. Dankzij die opmerking veranderde onze vertrekplanning van 8 uur naar 4 uur ‘s morgens.. Nou ja, geluk…

Na de VHF afmelding vertrekken we en worden we in vriendelijk Engels gevraagd buiten nog twee veerboten voorrang te geven. Daarna moederziel alleen op zee. De hemel is al heel licht maar de zon is nog niet op. Dat gelukkige moment maken we even later mee, alweer wonderschoon.

Nog vroeger op dan de zon…

Na een veel vlottere oversteek dan de heenreis naderen we tegen zonsondergang de Belgische kust. Het is nog steeds helder, dus dat belooft een mooie zonsondergang te worden. Achter ons verdwijnt de koperen ploert weer gloedvol achter de horizon. Maar dan begint het spektakel pas echt.

Het hele pallet van rood en geel wordt open getrokken en elke minuut verandert de hemelse compositie. De sky is zonder limit vandaag. Ook hier weer een gulle hand, zó heb ik het nooit eerder gezien. Als het geel even heel erg zijn best doet is het of onze boot en daar achter de Oostendse kust in een mega-spotlight wordt gezet. Spookachtig mooi.

In Oostende ligt het mudjevol maar na een rondje zoeken vinden we een plaatsje tegen een vriendelijke Nederlandse haringlogger van meer dan 100 jaar oud, de Galant uit Amsterdam. In onvervalst Amsterdams worden we welkom geheten en rap bijgepraat over ‘Oostende voor anker’. De Galant vaart drie keer per dag uit met een groepje toeristen en we kunnen tot de volgende morgen 10 uur blijven liggen.

Daar tegen die blauwe lagen we de afgelopen nacht

Toen was het tijd voor de welverdiende ‘voor en achter’ na een zeiltocht van 0400 tot 2300 uur. En het bleef nog lang na zonsondergang gezellig in de kuip. De Genosea Hemelvaart tocht heeft dit jaar zijn naam ruimschoots eer aan gedaan.

De rode jassen-club